کد مطلب:107057 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142

حکمت 361











[صفحه 717]

رسم القرآن: اثر آن، و آن خواندن آن است، لا یبقی من الاسلام الا اسفه: عمل به آن نماند، (زمانی بر مردم بیاید كه به جا نماند در میان ایشان از قرآن مگر نشانه ای، و از اسلام مگر نامی. در آن زمان مسجدها از جهت ساختمان آباد، و از جهت رستگاری ویران است، ساكنان و آبادكنندگان آنها بدترین مردم روی زمینند، از آنها فتنه ها برمی خیرد و در آنها معصیت لانه می كند هر كس را كه از آن فتنه كناره گیرد، به سوی آن باز می گردانند، و هر كس را كه از آن زمان مانده است به جانب آن می برند خداوند پاك می فرماید: قسم به حق خودم كه فتنه و فساد را بر آن مردم برانگیزم بطوری كه آدم بردبار، سرگردان شود، و چنین است. و ما از خداوند طلب آمرزش از لغزش غفلت می كنیم). ساكنان و آبادكنندگان مساجد: قاریان بدكاره و رهبران گمراه كننده ای كه امام (ع) آنان را در آغاز كتاب با این عبارت توصیف كرد: (بدترین مردم در نزد خدا دو گروهند...) و در فصل دیگری در مذمت آنان فرمود: (برای اختلاف مردم در نظرات دنیا، مطلب به یكی از ایشان باز می گردد...) بدیهی است كه ایشان و نظایر ایشان بدترین مردم روی زمینند از آن جهت كه اینان ریشه ی فتنه و فساد در دینند و تما

م خطاهای مردم به آنها برمی گردد، زیرا كه مردم از آنها نیرو و راهنمایی می گیرند، و هر كس چنین باشد آماده ی فتنه ای است كه شخص بردبار و عاقل سرگردان می ماند. بعضی به جای حلیم، حكیم نقل كرده اند. و هنگامی كه شخصی چون امام (ع) از خداوند طلب بخشش از لغزش غفلت می كند پس بر ما پیروی از او واجب است ما نیز می گوییم: بار خدایا ما را از لغزش غفلت بازدار!


صفحه 717.